Vandaag is het zover. De dag waar ik naar uitkeek. Niet zozeer om de verhoogde accijns op benzine en diesel. Niet om de verlaging van de kinderbijslag, want ik ga bewust kinderloos door het leven.
Nee, 1 juli 2023 is de dag dat de humor voor mij op straat ligt.
Ik geniet van mijn plek onder het afdakje op het terras. Uitkijkend op de viskraam op het plein.
De stoepborden zijn vanmorgen aangepast door hun eigenaren. De eerste klant fronst zijn wenkbrauwen. Hij ziet het toch echt goed. Hij moet nu betalen voor zijn plastic bakje. Met enige twijfel bestelt hij een bakje kibbeling. De visboer gooit zijn armen in de lucht. Hij kan er ook niets aan doen en probeert dit duidelijk te maken aan zijn eerste klant. Waarschijnlijk weet hij dat hij dit pleidooi niet alleen vandaag op repeat moet zetten, maar voor de aankomende weken onderwerp van gesprek zal zijn.
‘Belachelijk, wil je een lekkah vissie haluh, krèg je dit!’
Sjaak uit Scheveningen is het niet eens met dit politieke besluit. Om zijn mening kracht bij te zetten, gaat hij thuis aan de bammetjes. Daar komt Rita. Even georganiseerd als ze is, haalt ze een tupperware bakje uit haar fietstas. Op dit moment zat ik te wachten.
‘Goeiedag Rita, wat kan ik voor je doen?’
‘Ik wil graag een grote portie garnalen.’ Ze legt haar rode doorzichtige bakje op de toonbank.
De ondernemer voelt de bui al hangen. Zijn wangen passen bij de tupperware wat voor hem staat.
‘Ik mag het helaas niet in jouw bakje doen. Dit is tegen de wettelijke hygiëneregels.’
Rita betaalt haar portie garnalen èn haar plastic bakje. Den Haag heeft het weer voor elkaar.
English (UK) 
Nederlands