Of het nou de apenrots, de haantjescultuur of voor mijn part de piramide-gnoe wordt genoemd, het komt allemaal op hetzelfde neer. Een machtsstructuur; aangedreven door veelal blanke mannen die ook weer worden opgevolgd door hetzelfde soort. Omdat ze nou eenmaal worden gekozen door types die zichzelf terugzien in jonge versie. Eén keer per maand organiseren ze “wie heeft de grootste” tijdens de vrijdagmiddag borrel. Dat kaliber. Ik weet er alles van.
Misschien let ik er meer op nu mijn boek in de schappen ligt. Ik kan niet anders dan constateren dat vandaag de dag de samenleving nog steeds niet in opstand komt tegen mensen die hun macht misbruiken. Neem nu Sven Mislintat die naar een keeper schreeuwt dat hij er voor gaat zorgen dat hij er zo snel mogelijk uit moet. Of die horecabaas die opmerkingen van gasten in zijn kroeg wel mee vindt vallen waardoor het horecapersoneel geen meldingen meer doet. Zelf was hij waarschijnlijk schuldig aan de uitspraak ‘als je niet zo jong was geweest, had ik je geneukt.’ Dus als iemand zijn medewerkster ‘sletje’ noemt, valt dat allemaal gewoon mee. Niks aan te doen. Je werkt nou eenmaal in de horeca.
Zelf weet ik maar al te goed hoe machtsmisbruik wordt toegepast. En welke verwoestende gevolgen dat voor je gezondheid kan hebben. Door mijn migraineaanvallen hing ik kotsend over het toilet, omdat ik naar mijn werk moest. Hoe meer je erin verstrikt raakt, des te gespecialiseerder je wordt in complottheorieën. Het contrast van voor een conflict en daarna is heel groot. Op het werk
voelden mijn collega’s soms als familie. Ik bracht tijd met hen door en we deelden ervaringen.
Maar het is onbeschrijflijk wat er gebeurt als dat familiegevoel ineens ophoudt. Alsof je onterfd wordt zonder dat je de documenten van de notaris ontvangt. Niemand heeft je iets gezegd, maar ga dan nog maar proberen om jouw deel op te eisen.
Als je er middenin zit, heb je niets door. Eén keer is toeval, twee keer is opmerkelijk, drie keer is een patroon en vier keer is ronduit verdacht. Dan moet je doorkrijgen dat er een plan van aanval is gemaakt. Iedereen zegt tegen je dat het wel meevalt. Dat het aan jou ligt. Geeft je advies om erover heen te stappen. ‘Richt je op de toekomst.’ ‘Het is het niet waard.’
Gezondheid is het grootste goed. En dat moet je koesteren. Maar wat als je aan alles voelt dat als je alle adviezen op zou volgen, je er juist mentaal aan onderdoor gaat? Dat als de waarheid niet boven tafel komt, je verder gedrukt wordt in het sociale isolement. Ook dat heeft invloed op je fysieke herstel. Het ontwikkelen van je onderbuikgevoel heeft jaren nodig. Onbewust pik je informatie op en als je er voor open staat, leer je te luisteren naar dat gevoel. En dat ben ik gaan doen door mijn pen in stelling te nemen.
Misschien is de vrijdagmiddag borrel wel een uitgelezen moment om een lezing bij mij te boeken.
Nederlands 
English (UK)